باکتری کلامیدیا تراکوماتیس عامل بیماری آمیزشی کلامیدیا است که معمولاً در دستگاه تناسلی زنان، دهانه رحم و دستگاه تناسلی مردان یافت می شود. علاوه بر این، این باکتری می تواند باعث عفونت در مقعد و گلو در مردان و زنان شود. عفونت ها می توانند در حین رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی منتقل شوند. عفونت ناشی از کلامیدیا تنها در اثر آمیزش با فرد حاوی این باکتری ایجاد می شود و تماس معمولی، لباس یا غذا و آب آلوده باعث عفونت نمی شود. استفاده از آنتی بیوتیک ها در درمان کلامیدیا بسیار موثر خواهد بود.
باکتری کلامیدیا تراکوماتیس عامل عفونت کلامیدیا است. عفونت از دو طریق منتقل می شود:
کلامیدیا می تواند منجر به بیماری هایی مانند ذات الریه یا عفونت های چشمی جدی در نوزادان شود، به ویژه در میان نوزادانی که در کشورهای در حال توسعه از مادران آلوده متولد می شوند.
بسیاری از افراد مبتلا به کلامیدیا هیچ علامتی نخواهند داشت. اگر علائمی را تجربه کنید، احتمالا تا چند هفته پس از عفونت متوجه آن نخواهید شد. در افراد دیگر، ممکن است چند ماه طول بکشد تا عفونت به سایر اندام ها سرایت کند. عفونت کلامیدیا در قسمت های مختلف مانند ناحیه تناسلی (واژن یا آلت تناسلی)، مقعد، گلو یا چشم ها دیده می شود.
التهاب (قرمزی) چشم (که تحت عنوان آمال ملتحمه نامیده میشود) ناشی از ورود اسپرم یا ترشحات واژنی عفونی به چشم.
آزمایشهای مختلفی وجود دارد که پزشک میتواند برای تشخیص کلامیدیا استفاده کند. او ممکن است از یک سواب برای گرفتن نمونه از مردان یا از دهانه رحم در زنان استفاده کند و نمونه را برای تجزیه و تحلیل و آزمایش به آزمایشگاه بفرستد. آزمایشات دیگری نیز وجود دارد که ادرار را برای بررسی وجود یا عدم وجود باکتری بررسی می کند.
اگر کلامیدیا دارید، پزشک آنتی بیوتیک های خوراکی مانند آزیترومایسین یا داکسی سایکلین را تجویز می کند. علاوه بر این، پزشک به شما توصیه می کند که برای جلوگیری از عفونت مجدد و سرایت بیماری به دیگران، همسر خود را درمان کنید. عفونت در یک تا دو هفته در نتیجه درمان برطرف می شود. حتی اگر احساس بهتری دارید، باید دوره آنتی بیوتیک خود را تمام کنید. زنان مبتلا به کلامیدیا شدید ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان، آنتی بیوتیک های داخل وریدی و داروهای مسکن داشته باشند. افراد باید سه ماه پس از مصرف آنتی بیوتیک مجددا مورد آزمایش قرار گیرند تا از رفع عفونت مطمئن شوند. این سوال به دلیل اطمینان از اینکه آیا شوهر شما تحت درمان قرار گرفته است یا خیر اهمیت می یابد. اما این آزمایش باید انجام شود حتی اگر همسر شما درمان شده باشد. تا زمانی که از تمیزی بدن خود مطمئن نشدید از رابطه جنسی خودداری کنید.
مانند سایر بیماری های مقاربتی، کلامیدیا شما را در معرض خطر سایر بیماری های مقاربتی از جمله HIV قرار می دهد.
یک زن باردار می تواند کلامیدیا را به فرزند متولد نشده خود منتقل کند و می تواند ریه ها و چشم های کودک را تحت تاثیر قرار دهد.
کلامیدیا درمان نشده می تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی مانند:
بیماری التهابی لگن (PID): عفونت در رحم، تخمدان ها و لوله های فالوپ که باعث درد لگن و کمر و تب می شود. PID می تواند منجر به درد طولانی مدت کمر و لگن و ناتوانی در باردار شدن یا احتمال حاملگی خارج از رحم شود. PID را می توان با آنتی بیوتیک ها درمان کرد.
عفونت دهانه رحم: التهاب لوله های فالوپ (که تخمک بارور شده را از تخمدان به رحم منتقل می کند) از انتقال تخمک از تخمدان به رحم جلوگیری می کند. این مشکل گاهی اوقات با کمک جراحی قابل حل است.
بارتولینیت: التهاب غدد بارتولین – کلامیدیا می تواند منجر به عفونت و انسداد غدد مخاطی زنان شود و کیست هایی ایجاد کند که بعداً می توانند به جوش های چرکی تبدیل شوند. این آبسه ها را می توان با آنتی بیوتیک درمان کرد.
اپیدیدیمیت: عفونت لوله ای که اسپرم را به بیضه ها می برد که می تواند باعث تب، درد و تورم کیسه بیضه شود.
اورتریت: تورم مجرای ادرار (لوله ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد).
پروستات: عفونت غده پروستات که می تواند باعث درد در حین یا بعد از رابطه جنسی، تب و لرز، درد هنگام ادرار و کمردرد شود.
کلامیدیا به ندرت باروری مردان را از بین می برد.
آرتریت غیرفعال: تورم مفاصل و در برخی افراد مجرای ادرار و چشم ها (ملتحمه). مسکن ها می توانند این علائم را کنترل کنند.
برای کاهش احتمال عفونت کلامیدیا: