آیا باروری در ایدز به خطر می افتاد؟ در ادامه با پیترتاک همراه باشید تا ابعاد مختلف این مسئله را بررسی کنیم. ایدز مخفف عبارت انگلیسی (Acquired Immunodeficiency Syndrome) است که به معنای «سندرم نقص ایمنی اکتسابی» است. این بیماری توسط ویروسی به نام اچآیوی منتقل میشود و میتواند فرد مبتلا به این بیماری را به مرور زمان و بسته به شدت بیماری به سمت مرگ بکشاند. ایدز به آرامی سیستم ایمنی بدن را که وظیفه مبارزه با ویروس ها، باکتری ها و هر عامل بیماری زا دیگری را بر عهده دارد از بین می برد و در نتیجه بدن در برابر نفوذ ویروس ها، باکتری ها، انگل ها، آلاینده ها، مواد سرطان زا و سموم سست می شود.
آلودگی به این ویروس می تواند تأثیر منفی بر پارامترهای اسپرم مرد بگذارد و باروری فرد را به میزان قابل توجهی مختل کند. اگرچه در دسترس بودن کیت های تشخیصی ایدز، تشخیص زودهنگام و درمان ضد ویروسی مزایای قابل توجهی در کاهش عوارض و مرگ و میر در میان افراد آلوده به HIV دارند، برخی از داروهای ضد رتروویروسی، از جمله مهارکننده های نوکلئوزیدی رونوشت معکوس، برای کاهش علائم استفاده می شود. تجویز شده در مردان، مضر است. به میتوکندری های سلولی و ممکن است بر بیوژنز میتوکندری اسپرم تأثیر منفی بگذارد.
یکی از راه های انتقال ایدز از بدن فرد مبتلا به بدن افراد دیگر از طریق مایعات بدن فرد مبتلا است. این مایعات شامل مایع منی، خون، ترشحات واژن و رکتوم و شیر مادر است. ویروس ایدز را نمی توان از طریق آب یا هوا و یا از طریق تماس اتفاقی منتقل کرد.
شایع ترین علائم در مرحله اول یا عفونت حاد شامل یک بیماری سرماخوردگی است که دو تا چهار هفته پس از ورود ویروس به بدن ایجاد می شود. این علائم می تواند تا چند هفته ادامه داشته باشد. توجه داشته باشید که عفونت ویروسی در این مرحله هنوز به ایدز تبدیل نشده است. شایع ترین علائم در این مرحله عبارتند از:
مرحله دوم عفونت HIV یا مرحله نهفته اغلب علائم خاصی ندارد. اما اگر علائم ایدز در دوره کمون ظاهر شود، می تواند مشابه علائم مرحله اول یا عفونت حاد باشد.
HIV می تواند در هر فردی متفاوت به نظر برسد. همه علائم مشابهی ندارند و برخی ممکن است برای مدت طولانی علائم نداشته باشند. اغلب اوقات، علائم HIV در مردان و زنان یکسان است. اما نشانه هایی وجود دارد که مختص مردان است. توجه به این نکته ضروری است که این علائم مردانه می تواند نشانه بیماری های دیگر نیز باشد. اگر هر یک از این موارد را دارید، حتما با پزشک خود مشورت کنید. میل جنسی پایین نشانه هیپوگنادیسم است، به این معنی که بیضه های شما به اندازه کافی هورمون جنسی تستوسترون تولید نمی کنند. این وضعیت با HIV مرتبط است و می تواند باعث شود:
معمولاً پارامترهای اسپرم در مردان بدون علامت HIV مثبت در محدوده طبیعی است. اما با پیشرفت بیماری، تعداد، شکل (مورفولوژی) و تحرک اسپرم کاهش می یابد. این بدان معنی است که وضعیت پارامترهای اسپرم به طور مستقیم با تعداد CD4 و شدت بیماری مرتبط است. تعداد کم اسپرم با درصد بالایی از اسپرمهای کم تحرک که دارای مورفولوژی غیرعادی در مردان HIV مثبت هستند، ممکن است نشان دهنده نقض اسپرمزایی و فرآیند تولید اسپرم باشد که یکی از دلایل اصلی ناباروری مردان است. ارکیت، هیپوگنادیسم و لکوسپرمی که ممکن است در طول عفونت HIV رخ دهد نیز ممکن است در این تغییرات اسپرم دخیل باشند. هنگامی که این تغییرات و اختلالات عملکردی در دستگاه تناسلی مردانه رخ می دهد، در نهایت منجر به ناباروری مردان می شود. علاوه بر این، تغییرات بیولوژیکی ناشی از HIV، از جمله بیماری های سیستمیک، استرس و کاهش وزن نیز بر عملکرد اندام های تناسلی تأثیر می گذارد و می تواند منجر به ناباروری در مردان شود.
برخی از بیماری های مقاربتی می توانند شانس ابتلا به HIV را افزایش دهند. بنابراین، درمان هرگونه عفونت یا بیماری مقاربتی قبل از اقدام برای باردار شدن اولین قدم در کاهش احتمال انتقال ویروس ایدز بین دو نفر است.
یکی از مهمترین اقداماتی که همسر فرد مبتلا به HIV می تواند انجام دهد، استفاده از داروهای ضد ویروسی به عنوان پیشگیری است. PREP به معنای مصرف داروی HIV قبل از قرار گرفتن در معرض HIV برای جلوگیری از ابتلا به ویروس است، اگر بار ویروسی غیرقابل تشخیص باشد و مردان علائم ایدز نداشته باشند. همچنین، مصرف داروی اچ آی وی توسط یک مرد و داشتن بار ویروسی غیرقابل تشخیص نیز خطر انتقال ویروس ایدز به شریک جنسی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. با این حال، خطر بالقوه انتقال ویروس ایدز به طور کامل حذف نشده است.
اگر بار ویروسیHIV مرد در آزمایشات قابل تشخیص نباشد، امکان انجام رابطه جنسی محافظت نشده در محدوده روزهای تخمک گذاری زن وجود دارد. هرچند ریسک انتقال بیماری در این شرایط بسیار کم است؛ اما به هر صورت احتمال انتقال ایدز بین زوجین وجود دارد.
شستشوی منی فرآیند جداسازی اسپرم از منی است. از آنجایی که ویروس HIV در مایع منی وجود دارد. جداسازی اسپرم از مایع منی خطر انتقال HIV را کاهش می دهد.
این بدان معنی است که اسپرم تخمک را به طور غیر مستقیم با استفاده از یک روش پزشکی یا درمانی بارور می کند. متأسفانه، گزینه های کمی برای کمک باروری برای افراد مبتلا به HIV وجود دارد، و تعداد کمی از طرح های بیمه درمانی آنها را پوشش می دهند. در این بیماران می توان از روش های کمک باروری زیر استفاده کرد:
در مواردی که بار ویروسی HIV در فرد زیاد است، استفاده از اسپرم اهدایی به دلیل احتمال بالای انتقال بیماری بین زوجین توصیه می شود. اسپرم اهدایی اغلب با یک تخمک زن از طریق یک فناوری کمک باروری به نام لقاح داخل رحمی یا IVF بارور می شود.
اجتناب از قرار گرفتن در معرض مایعات بدن که به طور بالقوه حامل ویروس هستند، یکی از راه های پیشگیری است. این اقدامات می تواند به کاهش خطر ابتلا به HIV کمک کند:
برای رابطه جنسی مقعدی و واژینال از کاندوم استفاده کنید. در صورت استفاده صحیح، کاندوم در محافظت در برابر HIV بسیار موثر است.
از مصرف داروهای داخل وریدی خودداری کنید. سعی کنید سوزن ها را به اشتراک نگذارید یا دوباره استفاده نکنید.
اقدامات احتیطی را رعایت کن. همیشه فرض کنید که خون ممکن است آلوده باشد. از دستکش های لاتکس و سایر موانع محافظ استفاده کنید.
آزمایش HIV بدهید. این آزمایش تنها راه برای اطلاع از انتقال یا عدم انتقال HIV است. کسانی که آزمایش HIV مثبت دارند می توانند درمان مورد نیاز خود را دریافت کنند و اقداماتی را برای کاهش خطر انتقال ویروس به دیگران انجام دهند.
در این مقاله در مورد باروری در ایدز اطلاعات مختصر ولی مفیدی ارائه کردیم. پیشنهاد میکنیم مطلب اخیر ما در مورد نکات بهداشت زناشویی آقایان را نیز مطالعه کنید…