ایمپلنت آلت تناسلی چیست؟ برای چه مواردی استفاده می شود؟

جراحی ایمپلنت آلت تناسلی، که به عنوان پروتز آلت تناسلی نیز شناخته می شود، یک روش درمانی برای بازگرداندن عملکرد جنسی در مردان مبتلا به اختلال نعوظ (ED) است. اگر اختلال نعوظ فرد به طور طبیعی یا با سایر درمان های پزشکی برطرف نشد، جراحی کاشت آلت تناسلی یکی از گزینه های درمانی برای این افراد است. در این روش نوعی پروتز که شامل یک جفت میله سیلیکونی انعطاف پذیر است در حین جراحی وارد آلت تناسلی می شود. جراحی کاشت آلت تناسلی معمولاً زمانی استفاده می‌شود که اختلال نعوظ علت پزشکی خاصی داشته باشد و این مشکل به طور طبیعی یا با سایر روش‌های درمانی از جمله درمان دارویی بهبود نیابد، یا گاهی برای درمان عارضه‌ای استفاده می‌شود که در آن آسیب آلت تناسلی باعث خم شدن یا خم شدن آن در حین نعوظ می‌شود.

مزایای پروتز آلت تناسلی

درمان اختلال نعوظ

کاشت آلت تناسلی یک روش درمانی است که می تواند به افراد مبتلا به اختلال نعوظ کمک کند. اختلال نعوظ می تواند به دلیل مسائل مختلفی از جمله افزایش سن، کمبود هورمون و بیماری پیرونی رخ دهد. بیماری پیرونی بیماری است که در آن آلت تناسلی مردانه دچار انحراف می شود. کج شدن آلت تناسلی با نعوظ بسیار دردناک همراه است.

افزایش حجم

ایمپلنت ها سختی و حجم لازم آلت تناسلی را فراهم می کنند.

انواع پروتز آلت تناسلی مردانه

دو نوع اصلی پروتز آلت تناسلی وجود دارد:

پروتز انعطاف پذیر (غیر بادی)

پروتز انعطاف پذیر معمولاً از یک جفت میله تشکیل شده است که در حین جراحی در بافت های ویژه آلت تناسلی (corpora cavernosa) قرار می گیرد. بیمار به صورت دستی موقعیت آلت تناسلی و میله ها را تنظیم می کند. این دستکاری بر طول یا قطر آلت تناسلی تأثیر نمی گذارد.

پروتز بادی

پروتز بادی از دو سیلندر تشکیل شده است که در حین جراحی داخل آلت تناسلی قرار داده می شود و با استفاده از مایع تحت فشار می توان آن را منبسط کرد. لوله ها سیلندرها را به مخزن سیال و پمپ متصل می کنند. بیمار با فشار دادن پمپ کوچکی که زیر پوست کیسه بیضه قرار می گیرد، پروتز را باد می کند. پروتز بادی بر خلاف پروتزهای انعطاف پذیر، قطر و طول آلت تناسلی را افزایش می دهد و ظاهری طبیعی به آلت تناسلی می بخشد. استفاده از پروتز بادی آسان است و تمامی قسمت های آن در داخل بدن قرار می گیرد. دو نوع پروتز پنوماتیک وجود دارد.

پروتز بادی دو قسمتی

شکل استوانه ها غیرطبیعی است و آلت تناسلی را شبیه جارویی با سر مربع می کند. این نوع پروتز به تدریج بافت آلت تناسلی را از بین می برد و نازک می کند.

پروتز بادی سه جزئی (چند جزئی)

با توجه به اینکه مایع بیشتری وارد سیلندرهای نعوظ آلت تناسلی می شود، پروتز بادی سه تکه بیشترین سختی را به آلت تناسلی می دهد. در صورت استفاده از این نوع پروتز، معمولاً بدن آلت تناسلی شلتر و نرمتر از سایر پروتزها می شود، بنابراین بیمار احساس راحتی بیشتری می کند. پروتز سه تکه تنها پروتزی است که در حالت نعوظ یا شل شدن به آلت تناسلی حالت طبیعی و احساس می دهد. این پروتز در شرایط عادی کمترین فشار را به آلت تناسلی وارد می‌کند و باعث می‌شود که عضله آلت تناسلی و بافت گلاس باقی‌مانده در اثر فشار کمتر آسیب ببینند. از طرفی برای قرار دادن این نوع پروتز باید مداخله جراحی گسترده ای انجام شود و بهتر است به جراحان مجرب اورولوژی مراجعه شود.

اقدامات قبل از جراحی پروتز آلت تناسلی مردانه

پزشک شما یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد و سابقه پزشکی شما را بررسی می کند. تمام گزینه های درمانی دیگر نیز باید در نظر گرفته شود. ممکن است لازم باشد از رقیق کننده های قوی خون اجتناب کنید. اما به دلیل ماهیت کم تهاجمی تکنیک MINT، پزشکان می توانند این جراحی را روی بیمارانی که آسپرین مصرف می کنند نیز انجام دهند.

کاشت ایمپلنت آلت تناسلی چگونه انجام می شود؟

جراحی پروتز آلت تناسلی معمولاً در بیمارستان یا مرکز جراحی انجام می شود. به بیمار داروهایی داده می شود که حین عمل بیهوش باشد، در غیر این صورت عمل با بی حسی موضعی و بی حسی قسمت پایین بدن (بی حسی نخاعی) انجام می شود. پزشک برای جلوگیری از عفونت آنتی بیوتیک داخل وریدی تزریق می کند. محل جراحی بلافاصله قبل از جراحی تراشیده می شود تا خطر عفونت کاهش یابد. یک لوله (کاتتر) از طریق آلت تناسلی به داخل مثانه وارد می شود تا ادرار را در حین جراحی جمع آوری کند.

جراح برشی را در زیر سر آلت تناسلی، در قاعده آلت تناسلی یا در قسمت تحتانی شکم ایجاد می کند. سپس جراح بافت اسفنجی داخل آلت تناسلی را برمی دارد، بافتی که به طور معمول در حین نعوظ با خون پر می شود. این بافت در داخل دو حفره توخالی آلت تناسلی به نام کورپوس کاورنوزوم قرار دارد. جراح پروتز با اندازه صحیح را انتخاب می کند و سیلندرهای آن را در آلت تناسلی قرار می دهد. همه پروتزها را می توان بر اساس اندازه آلت تناسلی با توجه به اندازه گیری های دقیق انجام داد. اگر پزشک پروتز بادی دو تکه را انتخاب کرده باشد، پمپ و دریچه تخلیه داخل کیسه بیضه قرار می گیرد. اگر یک پروتز سه تکه انتخاب شود، جراح مخزن را برای آن قرار می دهد.

مراقبت های بعد از جراحی پروتز آلت تناسلی مردانه

پس از جراحی ایمپلنت آلت تناسلی باید داروهای مسکن مصرف شود. بیمار برای چند هفته درد خفیفی را احساس می کند. همچنین مصرف آنتی بیوتیک به مدت یک هفته برای جلوگیری از عفونت ضروری است. پزشک به بیمار توصیه می کند که آلت تناسلی را در طول دوره بهبودی بالا روی شکم و به سمت ناف نگه دارد تا از پیچ خوردن آن به سمت پایین جلوگیری شود. پزشک زمان از سرگیری فعالیت های عادی را اعلام می کند. اکثر مردان 4 تا 6 هفته پس از جراحی می توانند فعالیت بدنی شدید و رابطه جنسی را از سر بگیرند. در این زمان، پزشک به بیمار توصیه می‌کند روزی دو بار آلت تناسلی را به طور کامل باد و باد کند تا از آلت تناسلی استفاده کند و ناحیه اطراف سیلندرها را کشیده شود.

کاندیدای مناسب برای جراحی پروتز آلت تناسلی مردانه

• اختلال نعوظ مداوم که زندگی جنسی فرد را مختل می کند.
• افرادی که به درمان دارویی پاسخ نداده اند.
• مردانی که نتایج مثبتی از داروهای تزریقی آلت تناسلی نداشته اند.
• فرد دارای شرایطی مانند بیماری پیرونی است که با درمان های دیگر قابل درمان نیست.
• افرادی که سابقه سرطان پروستات داشته اند یا تحت عمل جراحی پروستاتکتومی قرار گرفته اند.

موارد منع جراحی پروتز آلت مردانه

اگر عفونت مثانه دارید، باید جراحی را تا زمانی که عفونت درمان شود به تعویق بیندازید. اگر عفونت مزمن مثانه یا لگن دارید، ممکن است این روش برای شما توصیه نشود. احتمال عفونت شدید یا آلودگی دستگاه تناسلی می تواند این عمل را برای شما بسیار خطرناک کند. همچنین، اگر در گذشته آسیب قابل توجهی به آلت تناسلی یا مجرای ادرار شما وارد شده باشد و آسیب یا ضربه ترمیم نشده باشد، کاشت آلت تناسلی ممکن است برای شما مناسب نباشد. اگر بیماری های مقاربتی و زخم های باز دارید، بیماری شما باید قبل از عمل کاملاً درمان شود. زیرا جراحی می تواند شما را در معرض خطر عفونت های لگنی بعدی قرار دهد.

عوارض جراحی پروتز آلت تناسلی مردانه

خطرات جراحی کاشت آلت تناسلی عبارتند از:

• عفونت: مانند هر جراحی دیگری، احتمال عفونت وجود دارد. اگر آسیب نخاعی یا دیابت دارید، احتمال عفونت افزایش می یابد.
• مسائل کاشت: طرح های جدید دستگاه قابل کاشت قابل اعتماد هستند. اما در موارد نادر، آنها ممکن است آسیب ببینند. در این صورت باید مجدداً عملیات تعمیر، تعویض یا خارج کردن دستگاه انجام شود
• زخم ها یا چسبندگی های داخلی: در برخی موارد آلت کاشته شده می تواند به پوست داخلی آلت تناسلی بچسبد یا از داخل اصطکاک ایجاد کند. در موارد نادر، می تواند از پوست آلت تناسلی جدا شود. گاهی اوقات این وضعیت با عفونت همراه است.

در این مطلب سعی شد روش های جراحی برای درمان اختلالات نعوظ و بهبود سایز آلت تناسلی توضیح داده شود. اما اگر شما مانند بسیاری از افراد روش های تهاجمی و خطرناک جراحی را مناسب نمیدانید میتوانید با پکیج های افزایش سایز آلت تناسلی پیترتاک شادابی را به زندگی خود بازگردانید! روغن خراطین اصل پیترتاک، دستگاه وکیوم رناس طب و …